Nieuwe uitdaging voor paratriatleet Djoke van Marum!

Zondag 10 juni heeft Huizer Djoke van Marum meegedaan aan de triatlon van Huizen. Bij deze triatlon deed zij mee als enige paratriatleet. Hieronder een verslag van deze bijzondere sportvrouw. De foto rechts is gemaakt door Wiljo Meijnhout. 

Ik wil in ieder geval niet laatste worden!

Even voorstellen

Mijn naam is Djoke van Marum en ik woon in Huizen.
Ik werk bij Koninklijke Visio, Elizabeth Kalishuis. Ik geef training aan volwassen mensen met een visuele en verstandelijke beperking. O.a. braille lezen en schrijven, computer- en iPadtraining met hulpmiddelen zoals spraak, vergroting en braille-leesregel.

Wat is mijn beperking?

Ruim 30 jaar geleden kreeg ik CRPS (Complex Regionaal Pijnsyndroom) in mijn rechteronderbeen na een operatie aan mijn enkel. Enkele jaren later kreeg ik dit ook in mijn linkerarm na een infuus.
Ik hield altijd al van sporten (waterpolo en volleybal) en zocht al snel naar sporten die ik nog wel kon. Dat werd paravolley en rolstoeltennis. Uiteraard kostte het heel veel training en doorzettingsvermogen om deze sporten met 1 arm te kunnen beoefenen.

Prestaties

Beide sporten heb ik op hoog niveau beoefend. Met rolstoeltennis was mijn hoogste ranking 6e op de wereldranglijst. En met paravolley ben ik met mijn team vier keer Wereldkampioen en zeven keer Europees Kampioen geworden. Verder aan vier Paralympische Spelen meegedaan met als resultaat een zilveren en een bronzen medaille. En op dit moment maak ik nog steeds deel uit van het Nederlands Dames Paravolleyteam (ruim 25 jaar).

Waarom nog een sport?

In 2016 hadden wij ons net niet geplaatst voor de Paralympische Spelen van Rio. Dat was een enorme teleurstelling. Omdat we daardoor in de zomer minder gingen trainen, was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ik las iets over paratriatlon en het begon gelijk te kriebelen. Ik heb me toen voor een proeftraining aangemeld en was al snel verkocht.
Uiteindelijk gingen wij toch naar Rio omdat de Russen wegens doping geschorst werden.

Triatlon Huizen 2018

Vorig jaar had ik hier graag aan willen meedoen, maar op het laatst ging het niet door. Dit jaar een nieuwe kans op een heel nieuw parcours. Zondag 10 juni mocht ik als enige paratriatleet meedoen aan de 1/8 Triatlon van Huizen. 500 meter zwemmen in de haven, ruim 20 km fietsen en 5 km wheelen.
Ik bezorgde de organisatie extra werk omdat ik hulp nodig had om uit het water te komen en er een alternatief voor het loopparcours moest komen omdat het niet geschikt was voor mij als wheeler. Maar voor de organisatie was niets teveel en zij wilde heel graag dat ik mee kon doen. Na veel trainen van de drie onderdelen (o.a. in zwembad Sijsjesberg, in het krachthonk, op de atletiekbaan van AV Zuidwal, op het fietsparcours etc.) en sleutelen aan mijn wheeler, brak de dag eindelijk aan.
Het zwemmen ging lekker en de reddingsbrigade tilde mij vlot uit het water zo in mijn rolstoel. Ik kwam als 53e uit het water. Het fietsen was best spannend, want er moest twee keer over een gevaarlijke weg worden geracet. Voor mij was een snelheid van 35 km over keitjes, de limiet. Sneller voelde voor mij niet verantwoord meer. Verder was het een afwisselend en mooi parcours. Ik haalde een gemiddelde van 23 km en daar was ik best tevreden over. Dat had ik nog nooit gehaald.
Maar dat dit mijn zwakste onderdeel was, bleek wel uit het feit dat iedereen mij inhaalde en ik de 130e tijd had. De wissel ging snel omdat ik alleen mijn handschoen hoefde te wisselen en in de wheeler moest stappen. Het parcours ging grotendeels over de weg, maar het venijn zat hem voor mij in de laatste kilometer. Na 4 kilometer over de weg moest ik over het hellende fietspad langs het Gooimeer, na 500 meter een flinke draai naar links maken om uiteindelijk over een pad met zand, kuilen, gras en stenen gelijktijdig met de lopers te finishen. Toen ik daar reed, kreeg ik een boost van de atleten die voor me liepen. ‘Die ga ik nog even lekker inhalen’, dacht ik. Ik zette nog maar een keer extra aan en rolde er uiteindelijk nog een stuk of tien voorbij. Ik had de 19e tijd op het laatste onderdeel en dat maakte dat ik van de 142 triatleten als 84e eindigde met een tijd van 1:42:18.
‘Zo, laatste was ik in ieder geval niet geworden!’

Zo’n triatlon smaakt naar meer en 25 augustus doe ik mee in Veenendaal. Ondertussen kan ik verder gaan sleutelen aan mijn wheeler om er nog meer uit te halen en uiteraard blijf ik alle onderdelen veelvuldig trainen.

Djoke van Marum.