In the spotlight: ‘Een wandeling met Senver’
Gerard Peet wandelt met Seniorenvereniging Hilversum regelmatig op prachtige locaties. Hij komt uit Hilversum en weet ontzettend veel van de natuur en cultuur van Hilversum. Hij weet veel te vertellen en er stond hem een bijzondere verrassing te wachten tijdens zijn wandeling. Hij neemt ons graag mee in het wandelavontuur.
Wandeling Monnikenberg
‘Nadat we op 12 juli onder leiding van Theo Veldkamp (bestuurslid Senver) de wandeling hadden gelopen (met een groot aantal wandelaars), heb ik toegezegd om op 19 juli de wandeling door Monnikenberg te gaan leiden. Op 5 juli ging deze wandeling niet door wegens noodweer.
Omdat ik weet dat de toegankelijkheid van De Monnikenberg onlangs nogal is gewijzigd wegens werkzaamheden voor het provinciale natuurproject Voltooiing Groene Schakel, heb ik de route proefgelopen. Met succes; ik deed er ongeveer vijf kwartier over. De route moest inderdaad iets worden gewijzigd, maar dat gaat in feite vanzelf.’
Goed om te weten vooraf
‘Een deel van de route is verboden voor honden. Er loopt door het (sterk vergrote) “Monnikenwater” een lang en smal vlonderpad, niet breder dan ongeveer 1 meter. Persoonlijk vind ik dit nogal eng om te lopen. Een wandelstok kan hier wellicht goede diensten bewijzen.
Tot zover mijn voorbereiding. Op de plek van vertrek wilde ik de (weer grote) groep wandelaars iets vertellen over de ietwat gewijzigde route en dat het smalle vlonderpad groepsgewijs waarschijnlijk makkelijker te lopen zou zijn dan tijdens mijn “ik in mijn eentje”-ervaring. Niemand had een hond bij zich, dus dat was al geen probleem.
‘Een dame, medewandelaar, trok het papiertje met de verklarende tekst die ik had voorbereid uit mijn hand en zei zoiets als: “Niet kletsen, alleen wandelen!”. Een andere wandelaar pakte het papiertje weer van haar en gaf het mij terug. Ik maakte mijn uitleg af en onze wandeling kon beginnen’.
Toen en nu
‘Destijds bij Zonnestraal werd de wandelgroep in tweeën gesplitst. Enkele snellopers vooraan, gevolgd door de rest van de groep bij mij. Ook was er toen een “gesplitste nazit”. Nu ging het anders. De groep bleef netjes bij elkaar. Een wandelaarster kwam vooraan naast mij lopen en aan haar kon ik alles kwijt; zoals de historie van de naam Huydecopersweg, en hoe en waar die ook dwars door Monnikenberg had gelopen.’
Een aangename verrassing
‘Toen we aan het begin van het vlonderpad in Monnikenberg waren, stond ons een verrassing te wachten. Voor ons stond de in december 1993 door mijn toedoen opgerichte Bosploeg van Anna’s Hoeve. Tegenwoordig: “GNR Natuurwerkgroep Anna’s Hoeve en Monnikenberg”. Hoewel ik tegenwoordig helemaal niks meer doe voor de bosploeg, houden ze me nog wel op de hoogte.’
“Net voor wij aan de theepauze wilden beginnen kwam er een groepje mensen aanlopen die van Seniorenvereniging Hilversum (Senver) bleken te zijn.
Elke woensdagmiddag vanaf twee uur is er een “Senver-wandeling” in de natuur rondom Hilversum en vandaag stond Monnikenberg op het programma. Het toeval wilde dat Gerard Peet, oud-coördinator en mede oprichter van onze bosploeg óók meeliep en ook Anneke Reijn, secretaris van de Vereniging tot Behoud van Anna’s Hoeve.
Dit werd natuurlijk even een fotomomentje en daarna gingen zij weer verder met de wandeling en wij met de thee.”
– Verslag Bosploeg Anna’s Hoeve (19 juli 2023)
De schaapskudde van GNR
‘Gelukkig staken we het smalle vlonderpad met de hele groep gemakkelijk over. Aan de overkant wachtte ons een tweede verrassing. Een schaapskudde van GNR kwam het pad af (waar gewone bezoekers niet meer mogen komen) en ging rechtsaf de voormalige boekweitakker op (nu een “wild grasveld”). Dat wij daar precies op dat moment wandelden was natuurlijk puur toeval, maar het kwam wel mooi uit.’
De nazit
‘Het allermooiste moest voor mij nog komen. Voordat we gingen zitten, kwam de dame (die een opmerking maakte over mijn uitleg in de voorbereiding) op mij af en bood mij haar excuses aan voor wat ze in het begin had gezegd en gedaan. Uiteraard heb ik haar de hand geschud en zei ik tegen haar: “Graag geaccepteerd, bedankt, zand erover.” Eind goed al goed.’
